DK Online - Genel Rehber

Bir Hikayeden Çok Daha Fazlası..



Ben çok küçükken büyükannemin bana Litos'un nasıl yaratıldığıyla ilgili hikayeyi anlatmıştı.Tanrıça Eos ve Dione 'dan bahsederken yüzündeki gülümsemeyi hala anımsayabiliyorum.Onun ince narin sesi bana eski bir parşömendeki hikayeleri hatırlatırdı.Toprak durmadı büyüdü,dağlara yükseldi,kutsal gözyaşları hüzünle okyanusları doldurdu.Irklar Litos'a geldi ve ejderhalar doğdu.Irklar büyüdü,gelişti.Bunları duymak uykuma neşe veriyordu.


Ama Tanrıçalar sevinçlerinden ve acelecilikten gardiyanlarını ölümcül bir kusurla bırakmışlardı.Ejderha Kharvag'ın yüreğinde,çok diplerde karanlık duygu büyümeye başlamıştı.Açgözlülük.O içindeki bu sıcaklıktan Litos'un atan kalbi kadar emindi.Bu duygu onun içinde büyüdü,kabardı ve düşüncelerini ele geçirmeye başlamıştı artık tek bir şey düşünebiliyordu:Bu müthiş cennet bu kadar değersiz ırklara ait olmamalıydı.Artık zincirlerinden kurtulmalıydı.Kharvag yaşadığı hapisaneden kurtuldu..Kanatlarını açtı ve açgözlülüğünün tüm topraklara yağmasına izin verdi.Böylesine bir açlık hiçbir şeye değişilemezdi.Böylesine bir yaratılış tüm ışıkları yok etmeliydi,yıkmalıydı.Kharvag'ın Litos'ta görmek istediği tek şey vardı.Litos yanarken onu alevler içindeyken izlemek...


Gerisi bir çok hikayeden beklediğniz gibi gerçekleşti.Eos ve Dione yarattıkları harikaların çöküşüne müdahale ettiler ve ırklar arasındaki en güçlüleri seçtiler,onları gökyüzünün ihsanıyla kutsadılar.Onların adı Ejderha Şövalyeleriydi.Onların yardımıyla kara ejderhanın üstesinden gelindi.Böylesine bir afetin tekrarlanmaması için ejderhaların tümü sonsuza dek mühürlendi.Litos tekrar iyileşmeye gelişmeye başladı.

Ve sonra...


Ben çocukken bu benim en sevdiğim masaldı ancak bir çcocukluk anısı olarak kaldı.Köyümüze kara veba geldiğinde büyükannem hastalığa yakalandı.Ölüm döşeğinde bir gülümsemeyle onun bana anlattığı bu hikaye aklımıza geldi ve bu sefer ben ona ezberlediğim bu hikayeyi anlattım , ikimiz de geçmişi sevgiyle bir daha hatırladık.Bitirdiğimde bana ona yaklaşmamı söyledi ve ölmeden önce kulağıma bir şeyler fısıldadı.Bu gün hala söyledikleri kelimeler üzerimde bir gölge gibi duruyor


Kharvag'ın Açgözlülüğü... büyükannemin bana anlattığı hikaye, henüz bitmemiş.


Büyükannemin anlattığı ancak benim unuttuğum bir kısım var mıydı diye hatırlamaya çalışıyordum ancak bir kaç yıl sonra bana son nefesiyle söylemeye çalıştığı kelimelere anlam kazandırabildim.


Savaş başladı.


Irklar refahla yetinmeyip daha fazlasını istemeye başladı.Birbirlerine düşman oldular.Kalplerimizdeki hoşnutluk,mutluluk yerini karanlığa bıraktı.Tanrıçaların öğrettikleri unutuldu.Bir gün bu terör tamamen açığa çıktı..Bunu anlatabileceğim bir kelime yok ama kabuslarımızdaki karanlık tohumlar topraklardan filizlendi bunu hepimiz hissettik.Kara vebanın neden başladığını şimdi anlayabiliyordum.Birisi ya da birşeyler yeniden uyandı ve güçlenmeye başladı.Bu sadece tek bir şey olabilirdi ve bu , bunu söylemeyi kendime bile yasakladım.


Büyükannemin masalları yalnızca masal değilmiş.Kharvag geri döndü. Litos halkı bu sadece bir hikaye değil eğer hikayeyse her hikayenin bir sonu olmalıdır.Kim bizi kabuslarımızdan gelen bu şeytani düşmana karşı koruyacak?Savaşacak mıyız? Kharvag'ın ve onun müttefiklerinin doğuşu eski hikayelerdeki gibi mi olacak?Ejderha Şövalye'leri olacak mı ? Bu hikayenin sonu nasıl olacak? Bizler ırklar değiliz,biz artık tek bir ırkız ve hikayenin sonunu bizler getireceğiz.